'Laatste' publieke Eucharistieviering in Maaseik

Zondag, 1 november, Hoogfeest van Allerheiligen, hadden we voorlopig opnieuw de 'laatste' Eucharistieviering in onze kerk. Met een gemengd gevoel zat ik zelf in de kerk: De vreugde van het feest van Allerheiligen, de zeer mooi versierde kerk en de bemoedigende woorden van vicaris Bart Coenegrachts stonden tegenover het weten dat samen vieren voorlopig niet meer mogelijk zal zijn in onze kerken.

Terwijl aan de deur de mensen geteld werden omdat er maximum 40 personen toegelaten zijn, iets wat ook al paradoxaal klinkt voor ons als christenen, komt een communicantje van afgelopen jaar binnengelopen en zegt mij vol trots: "vanaf nu kom ik elke zondag!". Op het einde van de Eucharistieviering kwam dan de mededeling dat vanaf maandag 2 november geen publieke vieringen meer zullen plaatsvinden. In moeilijke tijden hebben we eigenlijk elkaar nodig en nog meer Gods aanwezigheid in ons leven. Het lijkt erop dat deze elementen ons juist nu worden afgenomen. En toch: de kracht van ons geloof overstijgt gebouwen en regels.

De kerk is open.
Laten we de proef op de som nemen: het is ons van overheidswege toegestaan om de kerk individueel te bezoeken. Laat ons daar massaal gebruik van maken. Het rode brandende lichtje vooraan in de kerk nodigt ons uit met de vraag: "Denk je nog aan Mij? Ik ben er om je bij te staan in moeilijke tijden! Wil je Mij toelaten in je leven?". Ik zie daarin een uitgelezen kans om ons persoonlijk gebed een tikkeltje op te krikken. Laat ons creatief zijn en datgene wat we mogen en kunnen ten volle benutten! Laat ons bidden tot God, de schepper van hemel en aarde, dat Hij ons bescherming biedt en vrede in het hart.
Tot in de kerk!

Zuster Isabelle