Aswoensdag

​In ‘Het Verhaal van Vlaanderen’ hoorde we Violet Soen, een historica van KU-Leuven, over de terechtstellingen in de zestiende eeuw zeggen: “De brandstapel is de straf waardoor je letterlijk het kwaad tot as herleidt.”  Ik moest denken aan Aswoensdag, een dag waarop we in de kerk de palmpjes van Palmzondag vorig jaar verbranden en er as van maken om over het hoofd te strooien of op het voorhoofd een kruisje te geven. De palm, teken van hoop in het begin van de Goede Week, wordt nu as tot teken, tot oproep of uitnodiging van bekering.

Het is een jaarlijks terugkerend gebeuren rond dat groene takje van hoop, vaak achter een kruisje gestoken, verbonden met Jezus lijden. Hij die voor onze zonde wilde sterven. Dat kleine takje is langzaam, vaak ongezien, verdroogd, verkleurd, maar blijft toch het teken van hoop.

Dat takje herleiden we tot as door het vuur, om ons nu, aan het begin van de veertigdagentijd, op te roepen om eens naar ons eigen leven te kijken: wat zijn de dingen in mijn leven die niet zo goed waren, die kwaad zijn en tot as mogen herleid worden?. Niet door het vuur van een lucifer, maar door mijn geloofsvuur, mijn overtuiging om er zelf werk van te maken om het minder goede, het kwade in mijn leven aan te pakken. Ik maak een goed voornemen om anders te gaan leven met hulp vanuit het geloof, door soberder te leven, door meer tijd maken voor God, door bewuster te gaan leven vanuit God die liefde is.

Zo mogen we hopelijk vanuit ons hart, vanuit ons goede voornemen, vanuit ons vasten, vanuit ons geloof in God een mens worden zoals Jezus, een mens van hoop om mee te werken aan een betere wereld, een leefbaardere wereld voor alles wat leeft.

Moge het vuur van de heilige Geest ons hierbij verwarmen. Moge de Heilige Geest ons in dit goede voornemen bijstaan, sturen, motiveren, inspireren, zodat doorheen ons gebed het minder goede van ons leven vrucht mag dragen in een hoopvolle toekomst.
​
Laten we, verbonden in gebed, elkaar daarin steunen en helpen.
 
Pastoor Luc Vanherck, PE Sint-Jozef Kinrooi