Nieuwjaarswensen

Nieuwjaar is de dag bij uitstek om elkaar het goede toe te wensen. Een dag van vieren, meestal in een kring van warme genegenheid. Een bladzijde mogen we omdraaien, en zeker als we een heel jaar mogen omdraaien, heeft een symbolische betekenis. Een moment om even stil te worden. Om vooruit te kijken, en te beseffen dat we na het pijnlijke jaar 2020 niets anders kunnen dan... wensen.

Het voorbije jaar wierp een schaduw over al onze goede bedoelingen en nodigde ons uit tot bezinning en verstilling. Vooruitblikkend beseffen we dat we niet vooruit kunnen kijken. We weten niet wat het komende jaar zal brengen. We worden geconfronteerd met onze broosheid, onze onmacht. Als het over de wezenlijke dingen gaat, kunnen we elkaar alleen maar van harte toewensen: een goede gezondheid, werk waaraan je deugd beleeft, fijne ontmoetingen, relaties waarin je je gedragen weet. Zaken die ons bestaan zinvol en de moeite waard maken...

Stilletjes fluisteren we dat we hopen dat er ons in het komende jaar niets ergs zal overkomen, dat we gespaard blijven van verlies, van pijn, verdriet en ontgoocheling. De schaduwzijde van het leven heeft ons in 2020 stiller gemaakt. Wellicht mogen we elkaar ook dit toewensen: dat we gaandeweg  het leven leren aanvaarden en beamen en dat we iets leren van de eenvoud van Maria, die zoveel bewaarde in haar hart.

Het treft me iedere keer opnieuw als mensen zeggen dat ze het leven wel aankunnen zolang het maar gedeeld wordt, dat ze hoop en moed putten uit bevestiging en waardering door anderen, uit de erkenning van fouten en de vergeving daarvan. Menselijk gesproken is dat de maximale hulp die wij elkaar kunnen bieden en van elkaar kunnen ontvangen. Er is echter meer. Mensen die elkaars leven delen, elkaar steunen en bemoedigen, weerspiegelen iets van het Rijk Gods dat onder ons reeds begonnen is.

Misschien vindt u dat ik te grote woorden gebruik als ik zeg dat er iets weerspiegeld wordt van het Rijk Gods in kleine dingen. Voor velen zijn het doodgewone vormen van elkaar nabij zijn. Dat hebben destijds die herders wellicht ook gedacht. Het woordgebruik van de engelen die hun verschenen waren, was ook niet mis: "Heden is u een Redder geboren. Eer aan God in den hoge en vrede op aarde aan de mensen die hij liefheeft". En toen ze gingen kijken wat er van  aan was, "vonden zij Maria en Jozef en het pasgeboren kind in de kribbe". Geen nuchter mensenoog zag het verband tussen dat onooglijk kin en God die de wereld zou redden. De herders zagen het wel. En wat zij gehoord en gezien hadden maakten zij bekend. Allen die die eenvoudige herderswoorden hoorden, keken verwonderd op. Want het was ongehoord dat het kind in de kribbe een teken zou zijn van Gods redding. Alleen Maria had het door. Zij bewaarde de woorden in haar hart en overwoog ze bij zichzelf. Dat kleine zinnetje plaatst haar in het centrum van het evangelie. Zij is de eerste die het goede nieuws over Jezus echt ter harte nam.

Wellicht doen wij er goed aan om bij gelegenheid van de jaarwisseling het waardevolle uit het voorbije jaar te bewaren in ons hart, en bij onszelf te overwegen hoe wij, zo goed mogelijk voorbereid, het komende jaar kunnen aanvatten. Net als de herders zijn ook wij gezonden om voor elkaar, in woord en daad, verkondigers te zijn van het goede nieuws, dat God redt, in Jezus, maar ook in ons. Daarom heb ik een wens voor iedereen:

Een gelukkig Nieuwjaar met lieve mensen om je heen
mensen die van je houden om wie je bent,
mensen in wie je een stukje van jezelf herkent.
Laat merken dat je om hen geeft,
en dat je samen met hen iets moois beleeft.

Roger Janssen, kruisheer
​pastoor-moderator