Overweging Aswoensdag

Met heilige getallen gaat het telkens zo: de natuur levert ons een gegeven aan, het gelovig bewustzijn voegt er een duiding aan toe.

Tien vingers, tien woorden, vingerwijzigingen ten leven.
Zeven dagen telt een week, zeven is het getal van de voltooiing van de schepping.
Twaalf maanden van het jaar, twaalf stammen van Israël en later twaalf apostelen, twaalf staat voor een compleet volk.

Ook veertig is zo'n getal, waarbij én de oorspronkelijke betekenis én de duiding tellen.
Het is eigenlijk het getal van de zwangerschap: veertig weken.
Het is een getal van rijping: zolang is nodig om uit te groeien, jezelf te worden.
Voor veel mensen is hun veertigste levensjaar een belangrijk keerpunt. Hopelijk heeft dat ook met rijping te  maken.
Veertig jaren zwierf het volk in de woestijn en daar werd  het tot leven geroepen.
En Jezus van Nazaret vertoefde veertig dagen en nachten in de woestijn en daar vond zijn eigenlijke geboorte plaats.
En daarom hebben wij weer een tijd van veertig dagen voordat met Pasen de slag tussen leven en dood wordt uitgevochten.

Een tijd van rijping, van zwerven en reizen vanuit de woestijn.
Een tijd van inkeer en ommekeer, om honger te krijgen en dorst,
om te zoeken naar de bouwstenen voor de toekomst.
Laten we beginnen bij onszelf... op Aswoensdag.