Overweging bij de zestiende zondag door het jaar (B) - Op verhaal komen

In ons omgaan met elkaar is het weldadig wanneer we beschikken over de gave om ons te verplaatsen in de gedachten en gevoelens van anderen. De Bee Gees zongen er een prachtig liefdeslied over, getiteld: How deep is your love?

I believe in you
 You know the door to my very soul
You're the light in my deepest, darkest hour
 You're my saviour when I fall

                                                         I believe in you
                                                        You know the door to my very soul
                                                        You're the light in my deepest, darkest hour
                                                        You're my saviour when I fall
                                                        And you may not think I care for you
                                                        When you know down inside that I really do
                                                        And it's me you need to show
                                                        How deep is your love?

Te mogen lezen in elkaars levensverhaal is iets dat niet zomaar gebeurt, terwijl er wel naar verlangd wordt. Bij elkaar thuiskomen wil zeggen onderdak krijgen in elkaars levensgevoel, om op die manier niet alleen te staan: niet vereenzamen maar gedragen worden.

In het evangelie geeft Jezus een inkijk in zijn gevoelsleven wanneer hij zegt medelijden te hebben met de mensen, want zij zijn als schapen zonder herder. De herder is de mens die hart heeft voor de schapen, voor de kudde als geheel, maar ook voor elk schaap in het bijzonder. De kudde kan dan wel een mentaliteit uitstralen van volgzaamheid en zich gedragen weten, maar elk schaap heeft ook een eigen wil, een eigen aanvoelen en kan tegendraads, eigenzinnig op weg gaan.

Het invoelingsvermogen, de herderlijke aanpak is in het pastoraat van vitaal belang. Natuurlijk weten we allemaal wel dat er iets moet gebeuren om onze schaapskooien overeind te houden. Ons geloven hangt niet langer af van een gebouw, voor velen is het kerkgebouw zomaar een dak boven wat hoofden. Toch mogen we beseffen dat wat we samen geloven, niemand ons kan afnemen, ook niet dat we regelmatig eucharistie vieren om sterk te blijven bij wat ons ook overkomen zal. Dat is het cement van de schaapskooi waar Jezus op doelt. Daar is en blijft iedereen welkom om  het leven te vieren en de ziel van ons bestaan met de vingertoppen af te tasten om goede antwoorden te vinden op de harde kanten van het leven. Investeren in elkaar als mens, gevoelens beluisteren en ernstig nemen, is wat de herder Jezus van ons vraagt... De rest komt dan in een ander licht te staan.

Roger Janssen, kruisheer
Pastoor-moderator pastorale eenheid Harlindis en Relindis - Maaseik

​