Overweging bij zondag 25 april

Ieder mens wordt geroepen tot leven. Wat dat roepen precies inhoudt, wordt ons verduidelijkt aan de hand van de metafoor van de herder en zijn schapen. Een schaapherder was in Jezus' tijd iemand die een kudde schapen van verschillende eigenaren hoedde. Vaak werd hij geholpen door één of meerdere herdershonden om de kudde te leiden. Er bestond een verschil tussen hoeden en drijven. ​

Hoeden was het begeleiden van de kudde bij het grazen en het trekken. De schapen mochten niet  op akkers en velden komen welke niet door de schapen begraasd mochten worden. De herdershond werd ingezet om de grenzen te bewaken. De hond liep op de grenzen heen en weer om te voorkomen dat schapen afdwaalden of dat de weg volledig door de schapen geblokkeerd werd. Bij het drijven van de schapen liep de hond achter de kudde om te zorgen dat ze voorwaarts bleef lopen. De kudde met de herder was een dagelijks tafereel in  het Palestina van Jezus van Nazareth. Aan de hand van een herderlijk tafereel haalde Jezus naar boven wat het betekent samen drager te zijn van een gelukkig en goed leven. Het is voornamelijk een buitengebeuren, mogen we dat zo zeggen? Het hoeft niet per se ondergebracht te worden in dure en statige gebouwen, want zo beweerden de profeten, de ziel van de  gemeenschap, God zelf, is niet te vangen in een gebouw, maar huist in de ziel van ieder mens die daar tenminste voor open staat en Gods werkzame aanwezig toelaat.

Het herderlijk bestaan kenmerkt zich bovenal in het willen kennen van de kudde, van de mensen die geroepen worden om ieders eigenheid en ieders talenten te benutten ten behoeve van allen. De herder kent de zijnen goed, waardoor het zwarte schaap zich even veilig en gekend weet als alle andere schapen. Toegepast op mensen is de kudde niet een grijze, indolente massa, in alles wanneer het erop aankomt om te bouwen aan een levenskrachtige gemeenschap. De goede herder loopt voorop op de levensweg om mensen te brengen naar een oase, de plek waar iedereen zich te goed kan doen aan voedzame woorden en bevrijdende verhalen, die geborgenheid articuleren en kracht en energie overdragen. De mensen mogen volgen, die willen en kunnen, want op dit niveau van het leven mag en kan niemand worden gedwongen, zeker niet als men de stem niet verstaat of de woorden obstipatie veroorzaken en misselijkheid tot gevolg hebben.

Het tafereel van de goede herder vertalen we graag naar onze geloofsgemeenschap. Natuurlijk willen we graag bijeen blijven, een open en uitnodigende gemeenschap zijn, waarin iedereen gekend wordt, niet alleen bij naam maar ook, en vooral, bij wat ons beweegt, ontroert, opstandig maakt, enz. Schaalvergroting biedt hier niet direct voordelen, integendeel. Kleine groepen mensen die elkaar zien staan en elkaars stem horen en verstaan in het gemeenschappelijk verhaal van God en de mensen, vormen een vruchtbaar platform voor groei, nu en in de toekomst. In dit verband durven en mogen mensen aan elkaar verslijten en zich met hart en ziel toevertrouwen aan elkaar. Wij zijn geen huurlingen voor elkaar, maar goedwillende herders. Mogen we elkaar dan ook brengen naar plekken waar het leven gezond en voedzaam is.