Terugblik op Lourdes

Lieve mensen, graag neem ik jullie even in gedachten mee terug naar Lourdes, en dit in jullie eigen bewoordingen. Dank voor de vele inzendingen. Het werd een heel verhaal.

Sinds de beslissing om met de Limburgse diocesane bedevaart naar Lourdes te gaan, groeide de bedevaart van dag tot dag, ondersteund door de film over Bernadette en de info avond. Een intensere voorbereiding kwam er met de zendingsviering en het verzamelen van de intenties. Wij gingen inderdaad niet alleen naar Lourdes. We namen alle intenties mee van mensen, die de reis om een of andere reden niet konden meemaken.

​Na de zendingsviering was er al een rondje  'kennismaking' met de deelnemers en vanaf dat moment groeide de verbondenheid en vriendschap. Maar voor sommigen zat de knapzak vol met stress; het moest toch nog allemaal ervaren worden.

In de vroege morgen van 15 juli, met de slaap nog een beetje in de ogen, stonden dan ook alle deelnemers gereed voor vertrek, twee bussen vanuit het dekenaat Maaseik. Vanuit Kinrooi, Neeroeteren, Maaseik en Dilsen ging het naar Tourcoing, van waaruit we verder spoorden tot Lourdes.
De zon was van de partij, want "als de engelen reizen, lacht de hemel", maar eenmaal op weg, deed ze toch wel aardig haar best. In wagon 8 begon de temperatuur flink op te lopen, zodanig zelfs dat de meesten onder ons al aardig begonnen te transpireren. Bleek het niet aan de zon te liggen, maar wel aan een technisch mankement. Omdat het euvel niet opgelost raakte, werd onze wagon ontruimd en kwamen we verspreid te zitten over de rest van de trein, een tijdelijke scheiding. Maar ook zo raakten we op onze bestemming, onze nieuwe thuishaven voor één week.

Op dag 2 begon het officiële programma van de bedevaart.
De openingsprocessie van aan de St. Michielspoort, die ons een heel goed beeld gaf van de grootte van de esplanade voor de basiliek, was intens, verhelderend, indrukwekkend. Ze bracht ons naar de overkant van de Gave  tegenover de grot, voor een eerste gebed bij Maria. Aansluitend werd de grote familiefoto genomen. Een sterke zon bemoeilijkte het om geduldig naar het vogelke te kijken, maar ja, we moesten er iets voor over hebben.

Na de middag was er de openingsviering in de Bernadettekerk, kant grot, verzorgd door ons dekenaat; een hele eer voor onze lectoren om daar te mogen lezen.
Wat later in de namiddag namen we deel aan de sacramentsprocessie, op weg met de Verrezen Heer in ons midden, om te eindigen in de ondergrondse Pius X basiliek voor een moment van aanbidding, tijdens een grootste stilte: overweldigend groots en tegelijk heel eenvoudig.

Op woensdag moesten we vroeg aantreden om een plekje te zoeken tussen de ruim 6000 aanwezigen in de internationale viering, voorgegaan door de bisschop van Carcassonne.
In vele talen werd er gebeden en gezongen. Een overheerlijk gevoel, te groots om in stil en ingetogen privégebed te verzeilen. Samen één om te vieren, samen één alle volken, talen, mensen met en zonder beperking. Kan je nog een mooier beeld van Kerk-zijn hebben?

In de namiddag brachten de jongeren van onze bedevaart een evocatie "de weg van Bernadette", het leven van Bernadette met beeld en klank, speels en jeugdig maar ook inhoudelijk sterk met een boodschap van vastberadenheid. Het heeft ons allen geluk geschonken.

In de latere namiddag mochten we op bezoek in het onthaalcentrum Saint Frai, waar de zieken van onze bedevaart gelogeerd waren. Het was een verrijkende kennismaking met deze hospitaliteit die een sfeer van eenvoudig en nederig dienstbetoon ademde.
Uit de enorme gedrevenheid en toewijding van alle helpers en gesprekspartners bleek hun inzet met hart en ziel voor de bedevaarders met een beperking. Een bezoek dat - in tegenstelling tot wat eerst gedacht - heel veel vertrouwen opwekte.
's Avonds werden we ondergedompeld in de spiritualiteit van Bernadette tijdens een lezing door pater Mark Kemzeke. Hierbij trof de uitleg bij de kruisweg, denk maar aan de vele bedevaarders die hier gedragen worden door velen, vaak betalend om te mogen dragen, maar van hen ontvangt is méér dan portemonneevulsel!
Een andere gedachte die bleef hangen: de hemel begint bij jezelf: een sterke houding van Bernadette. Die hemel begint wanneer wij onze eigen armoede durven erkennen, wanneer wij hiermee durven en kunnen leven. Armoede: niets hebben maakt ook vrij. We moeten aan ons niets hechten, we kunnen ons vrij opstellen.
Iemand anders werd getroffen door de eenvoud en vastberadenheid van Bernadettte. Beklijvend hoe Maria, moeder van God, hier in de Pyreneeën aan een klein, arm en ongeletterd meisje is verschenen en haar opdrachten heeft toevertrouwd.