Voor een priester, die zijn leven lang de eucharistie heeft gevierd, is het gebruikelijk dat er niet enkel een gebedsdienst plaatsvindt bij de uitvaart maar dat de eucharistie wordt gevierd. Daarbij concelebreerden de priesters van dekenaat Maaseik, een collega deken uit Beringen en onze nieuwe toekomstige deken, Jaak Janssen, uit Bree. Reeds een uur van tevoren brachten leden van de kerkfabriek en van de parochie alle aanwezigen naar een toegewezen plaats in de kerk. Met de beperkende maatregelen van de corona-pandemie konden op die manier toch zo’n 150 mensen plaatsnemen in de Sint-Catharinakerk. De bisschop kon duidelijk zijn emoties niet de baas, wanneer hij aan het begin van de viering, achteraan in de kerk bij de kist, de woorden sprak: "In droefheid, maar tegelijk in geloof, hoop en liefde zijn wij hier verzameld rond het lichaam van deken Michel Housen die in de Heer is ontslapen. Moge God onze Heer hem en ons genadig zijn: in de naam van de Vader en de Zoon en de heilige Geest.” De gebeden, de lezingen en de voorbeden tijdens de uitvaart werden afgewisseld met solozang, orgel, viool en panfluit. Bij het Johannesevangelie predikte Deken Jaak Janssen over de realiteitszin van deken Michel Housen. Een realiteit die voor de deken een leven in liefde betekende. Tijdens de voorbeden neurieden dan velen, van achter het mondmasker, de toepasselijke melodie mee: “Ubi caritas et amor, Deus ibi est” (daar waar liefde heerst, daar is de Heer). Zo vaak tijdens de eucharistie horen wij de vele woorden de vele woorden van het eucharistisch gebed. Zelden blijven wij daarbij stil staan. Maar welke rijkdom mogen wij ontdekken in de christelijke uitvaartliturgie als wij bij de prefatie bidden: "Gij neemt het leven, God, niet van ons af, Gij maakt het nieuw, dat geloven wij op uw woord; en als ons aardse huis - ons lichaam, afgebroken wordt, heeft Jezus al een plaats voor ons bereid in uw huis, om daar voorgoed te wonen." Tot slot van de viering volgden nog drie korte toespraken vanwege de Dekenale ploeg, door Pastoor Gerard Vissers, vanwege het bedevaartsoord Heppeneert door Albert Bohnen en vanwege de Pastorale Eenheid HH. Herlindis en Relindis door Jaklien Deben. Bij de zegening met wijwater en de bewieroking verzamelden zich alle concelebrerende en aanwezige priesters in een kring rond de kist: "Als teken van onze hoop dat God aan deze mens, en aan ons allen, een nieuw en onsterfelijk lichaam geven zal en om te getuigen van ons geloof in de verrijzenis, zegenen wij het dode lichaam van priester Michel Housen met het water waarmee hij werd gedoopt. En als teken van eerbied bewieroken wij dit lichaam dat hier op aarde tempel was van Gods heilige Geest.” Na het ingetogen “In paradisum” werd de kist door de vele aanwezige priesters en gelovigen naar buiten begeleid en ontstond er een langdurig applaus te horen. Dankbaarheid, waardering en respect Hieronder laten wij u graag nog eens de homilie en de slottoespraken lezen. Homilie Deken Jaak Janssen vanuit Bree Met grote pijn bieden we namens de gelovige gemeenschap van Maaseik (dekenaat) en het bisdom Hasselt ons christelijk medeleven aan aan de familie Housen. Plotseling gepakt door de dood, bieden we U ons geloof en onze vriendschap aan om met gemis en met dit verdriet te leven. Wat me altijd getroffen heeft in de persoon van E.H. Michel Housen is het feit dat hij een man van de realiteit was. Hij wist goed wat er gebeurde, wat er leefde, met welke vreugde en zorgen de mensen in het leven stonden. Hij was er gevoelig voor, hij informeerde er zich over en al was ze niet altijd eerlijk, hij wilde de werkelijkheid keuren, en hij voelde heel vaak aan: het leven, de werkelijkheid zocht naar eenheid verbondenheid, ze zoeken naar harmonie. Dit bracht mee dat hij heel dikwijls naast de concrete mens ging staan om hem of haar te dragen: concrete nabijheid en groot medeleven. Die realiteit kon hij ook op zich laten afkomen, of ze deugd deed of niet. Hij kon ze aanvaarden. En wat hij vaak wilde: hij wilde ze openbreken om toch geluk te kunnen ontvangen, heel en vervulling. Hij was een man van de werkelijkheid. Tegelijkertijd was hij een man van God: gekozen, geroepen en gezonden door Jezus Christus. Daarvan wilde hij de realiteit laten doordringen door de liefde van Jezus. Hij wilde zichzelf en de werkelijkheid afstemmen op die mateloze liefde. Want de liefde zegt eerst: “het is wat het is”, met andere woorden de realiteit liefhebben. Voor hem was Gods liefde ook een kracht. Ze riep op tot leven geven en juist daarin het leven vinden. En hij wist ook dat de liefde ver gaat: “geen groter liefde kan iemand hebben dan deze dat hij zijn leven geeft voor zijn vrienden”. Deze deken heeft zich altijd ten dienste gesteld van deze liefde en vriendschap. Hij liet er zichzelf door raken en bood ze aan zijn mensen aan. Daarin vond hij rust, gesteund door O.L-Vrouw van Rust in Heppeneert. Daar zag hij mensen worstelen met de realiteit en met de liefde van God. Toen in het evangelie Jaïrus bij Jezus kwam en vernam dat zijn dochter gestorven was, was de eerste reactie van Jezus: “Geloof enkel”. Het enige wat je kan doen is geloven. En geloven betekent hier wat zo prachtig de ervaring is geweest van Paulus, gehoord in de eerste lezing: “Niets kan ons scheiden van de liefde van God, die is in Christus Jezus”. Paulus laat horen dat Gods liefde altijd aanwezig is en alles doordringt, zelfs de dood. Vandaag bij dit afscheid, zijn deze woorden belangrijk. God omgeeft Michel en ons met zijn grenzeloze liefde. Dit is de grote troost. Ze zegt dat de verbondenheid met Michel mogelijk blijft. En juist dat is de grote uiteindelijke werkelijkheid. De liefde van God draagt Michel, draagt ons. Daarom mogen we vandaag twee gebeden formuleren: “God, dankt voor deze priester Michel!” “God help ons te leven met dit gemis.” Mogen God hem doen leven in zijn nabijheid. Amen Jaak Janssen, deken van Bree Tekst vanuit de pastorale eenheid Als een donderslag bij heldere, blauwe hemel kwam maandag het bericht: “Onze deken is plotseling overleden”. Onze deken, onze herder van het decenaat,is niet meer.Voor ons mensen van de pastorale eenheid H.H. Harlindis en Relindis was hij het boegbeeld, de bezieler van ons geestelijk en christelijk geëngageerd leven. Michel Housen was enkele jaren werkzaam in de parochie Maaseik als kapelaan ,dan werd hij deken in Beringen. Toen hij een vijftiental jaren geleden terug kwam uit Beringen was het voor hem en voor ons als een terugkeren naar” huis”. De mensen van de toenmalige parochieraden waren blij en gelukkig en hij Wij kunnen herinneringen oproepen aan tal van activiteiten, zoals kon onmiddellijk rekenen op de spontane inzet van de ganse groep. bedevaarten, zangavonden, liturgische vieringen, gebedsvieringen, vieringen in het woonzorgcentrum, doopsels, eerste communies en vormselvieringen. Overal was hij de SCHAKEL tussen God en de mensen. De Herder die vol liefde en toewijding werkte voor iedereen, die elk schaap van zijn kudde kende en moed insprak en vol erbarmen de roekeloze zwerver terug naar de veilige stal trachtte te leiden om hem dan weer te verwelkomen in zijn veilige haven. Mr. de deken, Michel Housen, wij hebben je zo nodig, je zei altijd: ik heb jullie nodig. God heeft ons allen nodig om samen zijn taak te doen en zijn liefde en goedheid tussen ons te laten groeien en bloeien. Een grote steun voor je was dat mensen beroep op je deden en dat ze verwachtten dat je voor hen priester was. Daar was je ook enorm dankbaar om. Lieve deken Michel, wij zijn dankbaar om met je te hebben mogen werken in onze parochies, Aldeneik , Heppeneert en Maaseik en de laatste jaren in onze pastorale eenheid van de HH. Harlindis en Relindis. Slaap rustig in Gods veilige haven; integere en nobele priester. Wij blijven je dankbaar en indachtig. We bewaren je in ons hart. Jaklien Deben, Team van de Pastorale Eenheid HH. Harlindis en Relindis Maaseik Tekst vanuit Heppeneert Eerwaarde Heer Deken, U bent heengegaan zo plots, zo onverwacht, zo onbegrijpelijk voor ons allemaal. Ieder van ons reageert met eigen woorden, aangeslagen maar zeer respectvol ‘’Meneer de Deken , onze Michel , hij is er niet meer’’ Respect dat U zo spontaan en zo eenvoudig heeft opgebouwd in alles wat U voor Heppeneert betekende en er realiseerde. Namens de parochianen en alle bedevaarders willen we U daarvoor onze grote dank en oprechte waardering uitdrukken, al komen we sowieso woorden tekort. Meer dan dertig jaar was U de bezielende kracht en inspirator achter het bedevaartsoord en ontwikkelde het tot wat het vandaag is. De motor achter de restauratie binnen in de kerk, de nieuwe kaarsenkapel en de renovatie van het Mariapark tot een plek voor bezinning die rust uitstraalt. Zo ook de aanleg van verharde parkings en prachtige toegangspaadjes naar het kerkje zelf waarbij U steeds waakte over een goede toegankelijkheid voor iedereen. De laatste creatie, de strooiweide, uitbouwen rond de zeven vreugden van Maria was Uw idee. Bijbelse teksten werden mede door U vertaald naar vernieuwende boodschappen die jong en oud inspireren. Steeds was U onze spirituele wegwijzer en de bindende kracht achter bestuursleden, personeel en de vele vrijwilligers. U wist ons elke dag opnieuw te motiveren met een onopvallende maar toch zo’n bijzondere gedrevenheid. Ondanks Uw leeftijd en een gezondheid die het U niet altijd makkelijk maakte nam U met een verdoken wilskracht tot de laatste dag uw verantwoordelijkheid op. Hierbij behield U een opmerkelijke zin voor details en fijngevoeligheid. Kortom met een vernieuwende geest zette U het bedevaartsoord verder op de kaart in beide Limburgen en ver daarbuiten. Meneer de deken, waarde vriend, we nemen vandaag geen afscheid. In Heppeneert blijft U voortleven in uw vele realisaties. Samen met diaken Jos Vancleef , Eh. Albert Thijs en Eh. Luk Hermans zullen onze medewerkers en vrijwilligers zich verder blijven inzetten voor de bedevaarders zoals U er hen in voorging. Daarbij zal nog dikwijls het gebed tot O.L.Vrouw van rust gebeden worden, een gebed dat U overigens creëerde. Meneer De Deken, namens Heppeneert en onze vele kerkbezoekers dank voor alles. Merci dat U ons meer dan dertig jaren zo goed begeleid en gesteund heeft. We gaan U heel erg missen. Vaarwel en rust zacht. Albert Bohnen Tekst van de dekenale ploeg Op maandag 20 juli 2020 overleed onze deken Michel Housen. Zijn sterven kwam voor hem en ons zo plots, zo onverwacht. Deken Michel werd geboren in Sint-Huibrechts-Lille op 3 juni 1944. Hij werd priester gewijd in Genk op 26 juni 1971. Na zijn priesterwijding werd hij kapelaan in Maaseik en later kwam daarbij het pastoorschap in Heppeneert tot de bisschop hem riep om pastoor-deken te worden in Beringen. Deze taak vervulde hij tot hij door de bisschop gevraagd werd om pastoor-deken te worden van Maaseik. Op 4 juni 2005 komt hij in Maaseik zijn intrek nemen in de dekenij in de Mgr. Koningsstraat. Op 25 september 2005 werd hij in de dekenale Sint Catharinakerk te Maaseik officieel aangesteld als pastoor–deken. Wij zijn deken Michel Housen bijzonder dankbaar voor zijn eenvoudig en geëngageerd priester zijn in ons midden. Hij kon sterk meeleven met mensen in lief en vooral in leed. Hij was een milde, zachtmoedige priester met veel aandacht voor het vieren van een goede liturgie, aandacht en waardering voor zijn medewerkers en medewerksters en vooral een positief denker. Hij had ook een bijzondere zorg, samen met de mensen van Heppeneert, voor het Mariale bedevaartsoord Onze-Lieve-Vrouw van Rust. Onder zijn stimulans groeide dit oord uit tot een volwaardige plek zowel in de kerk zelf als errond in de mooi verzorgde tuin en kaarsengalerij. Heppeneert werd een plek waar zeer veel mensen zich echt thuis kunnen voelen bij Maria en er rust en vrede vinden. Als deken zijn we Michel Housen zeer dankbaar voor zijn verbindende kracht tussen alle officieel benoemden in het dekenaat, genoemd dekenale ploeg: priesters, diakens en parochieassistenten. Hij bracht de dekenale ploeg maandelijks samen. Om de maand een vergadering met agenda (werkvergadering) en de andere maand in wat hij noemde ‘dekenale ploeg recreatief’. Dan lag de focus op broederlijk samen zijn en ontspanning. Ook schreef hij regelmatig zijn dekenale nieuwsbrief. Deze werd gestuurd naar vele medewerkers in het dekenaat. Deken Michel stond niet boven ons. Hij vervulde zijn taak als deken vanuit een groot geloofsvertrouwen en steeds als een fijngevoelige mens. Hij ging met ons op weg, samen denkend en zoekend hoe wij de kerk van Jezus kunnen realiseren in de vier federaties of pastorale eenheden in ons dekenaat. Hij stond samen met ons voor het gegeven dat wij door een reorganisatie in het bisdom vanaf 1 september het nieuwe dekenaat Bree gaan vormen. Michel zou dan in Maaseik blijven wonen en er pastoor-moderator worden. Op vraag van de bisschop zou hij nog een tijd deze functie op zich nemen. Ook keek hij al uit naar de dag van zijn gouden priesterfeest op 26 juni 2021 en naar de komende 25-jaarlijkse Harlindis-en Relindisfeesten in 2022. Op 18 augustus eerstkomend plande hij om met het ‘oude dekenaat Maaseik’ nog een laatste aparte samenkomst met de dekenale ploeg te hebben. Zijn uitnodiging eindigt hij met: Samen op naar het nieuwe Jeruzalem: Bree. Hij wist toen nog niet dat voor hem het nieuwe Jeruzalem, het hemelse Jeruzalem zou worden. Deken Michel, veel, zeer veel dank voor je gegeven leven als priester, als deken bij ons., als vriend. Je hebt het voortreffelijk gedaan. We verliezen een goede vriend of toch niet … je bent nu altijd voor ons bereikbaar. Moge God, die je als priester en voor ons als deken, trouw gediend hebt, je een mooie plaats geven in zijn hemels Jeruzalem. Gerard Vissers, pastoor –moderator federatie Neeroeteren
1 Comment
Mariette Gerits
22/8/2020 03:17:37 am
Dank jullie wel voor de intense maar heel mooie uitvaartviering van de E.H. Michel.
Reply
Leave a Reply. |
NieuwsLangs deze weg willen we u informeren over wat er leeft in onze parochies. (Her-)Abonneren
Dossiers
All
Archieven
February 2024
|